Frezowanie jest jednym z rodzajów ubytkowej, wiórowej  obróbki skrawaniem. Technologia frezowania służy  do uzyskania żądanego kształtu za pomocą narzędzia wieloostrzowego – freza – na maszynach – frezarkach , oraz na centrach obróbczych mających możliwość przeprowadzenia obróbki frezowania. W frezowaniu obracające się narzędzie wokół własnej osi obrotu, przesuwając się ruchem posuwowym, w wielu płaszczyznach, zdejmuje warstwę materiału na unieruchomionym półfabrykacie. Ruch główny w procesie frezowania to obracające się wokół własnej osi narzędzie i wszystkie zależności prędkości skrawania V_c [m/min], ilości obrotów wrzeciona na minutę, odnoszą się bezpośrednio do jego średnicy. Bryły obrabianych powierzchni zazwyczaj występują w postaci płaszczyzn i powierzchni walcowych o złożonych nieregularnych geometriach  i położeniach względem siebie. Podstawowym narzędziem stosowanym na frezarkach jest frez, czyli wieloostrzowe narzędzie tnące, skrawające, o centralnej osi obrotu, w którym ostrza są rozłożone symetrycznie do osi obrotu narzędzia, przeznaczone do obróbki powierzchni płaskich i nieregularnych. Oprócz frezów i jego pochodnych na maszynach z powodzeniem można stosować inne narzędzia, wiertła, jedno i wieloostrzowe wytaczadła, narzędzia do kształtowania powierzchni przy unieruchomionym wrzecionie i inne. Maszyny do frezowania, frezarki, podobnie jak inne maszyny z rodziny urządzeń do obróbki skrawaniem wraz z odpowiednio dobranym układem narzędziowym skutecznie realizują zadania w zakresach dokładności wymiarowej IT7 i IT6, z klasami chropowatości Ra 1,6 czy Ra 1,25, a jakość wykonanych detali wynika z prawidłowo dobranych wartości wynikających z prędkości. Tak zdefiniowaną technologię frezowania należy uznać za najprostszą, niewyczerpującą w całości zagadnienia.